Haft kaszubski przybliżają wystawy i warsztaty
To co wyróżnia Kaszuby to język, lokalna kultura i tradycja. Ważnym jej elementem jest haft kaszubski. Stworzony w średniowieczu przez Norbertanki z żukowskiego klasztoru, trwał w kaszubskich domach , a dziś otrzymuje kolejną ,,młodość” za sprawą działań jego miłośników. Jednym z nich jest wystawa, którą można było odwiedzać w dniach 3-10 sierpnia w Żukowie.
Mowa o pokonkursowej wystawie XXX Ogólnopolskiego Konkursu Haftu Kaszubskiego im. Edmunda Szymikowskiego w Linii. Konkurs ten od lat nosi imię Edmunda Szymikowskiego, jego pomysłodawcy i wieloletniego organizatora. Podczas otwarcia wystawy, nie zabrakło wspomnień o jego wkładzie w rozwój konkursu i popularyzację haftu kaszubskiego w całej Polsce. Jak mówili organizatorzy, „haft kaszubski to coś więcej niż sztuka, to nasza tożsamość, nasze dziedzictwo i powód do dumy. Konkurs w Lini był wyjątkowym przykładem tego, jak silna jest kultura kaszubska i jak ważne jest jej wspólne pielęgnowanie”. A ponieważ Żukowo podobnie jak Linia, bierze aktywny udział w pielęgnowaniu kultury kaszubskiej, stąd wystawa pokonkursowa właśnie w Żukowie.
Wyjątkowa sztuka, symbol rozpoznawany w całej Polsce
W uroczystym otwarciu udział wzięli m.in.: burmistrz gminy Żukowo Mariola Zmudzińska, zastępca wójta gminy Linia Beata Noculak oraz dyrektor Biura Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego Łukasz Richert. O roli haftu kaszubskiego w promocji regionu mówiła podczas otwarcia wystawy mówiła gospodarz wydarzenia
– Dzięki takim wydarzeniom możemy nie tylko podziwiać mistrzowskie prace, ale też uczyć się tej wyjątkowej sztuki i przekazywać ją kolejnym pokoleniom. Serdecznie zachęcam wszystkich mieszkańców i gości do odwiedzenia wystawy, warto na własne oczy zobaczyć ile pasji i serca tkwi w tych dziełach – powiedziała M. Zmudzińska.
W ramach wydarzenia odbył się również IV Pomorski Salon Haftu Tradycyjnego – spotkanie, które połączyło artystów ludowych, twórców i miłośników rękodzieła z całego Pomorza.
BM
Historia hafciarstwa kaszubskiego w skrócie:
Pierwsze doniesienia o sztuce zwanej haftem kaszubskim sięgają XIII wieku i polegały na zdobieniu szat liturgicznych i czepców, czego dokonywały zakonnice. Wtedy kształtowały się pierwsze wzory misternie komponowane przez siostry norbertanki w zakonie w Żukowie i Żarnowcu. Popularność tych zdobień zyskała taką sławę, że szybko sztuka ta rozprzestrzeniła się poza klasztorami, trafiając niemal pod każdą kaszubską strzechę. Pojawiły się motywy roślinne którymi zdobiono nie tylko odświętne szaty, ale także ubrania i przedmioty codziennego użytku. W XVII i XVIII wieku haftem kaszubskim zdobiono już obrusy domowe obrusy ołtarzowe i styl ten utrwalił się na następne dziesięciolecia. Ponad sto lat temu wykształciły się już różne szkoły haftowania. W odmianie haftu będącego identyfikacją sztuki wykształconej przez żukowskie norbertanki używa się siedmiu kolorów: trzech odcieni niebieskiego, żółtego, zielonego, czerwonego i czarnego. Wśród motywów zdobnych najpopularniejsze są tulipany, koniczyny, serca i rozety. Szkoła żukowska była inspiracją dla innych regionów Kaszub, gdyż wzorując się m.in. sztuce szkoły żukowskiej, wykształciła się szkoła wejherowska. Ogromny wkład w rozwój haftu kaszubskiego wniosła Teodora Gulgowska, która na przełomie XIX i XX wieku, wykazała się wielką aktywnością w pielęgnacji tej tradycji. Haft kaszubski jest podkreśleniem i spoiwem łączącym mieszkańców Kaszub z kulturą i tradycją naszego regionu. Jest wyznacznikiem tożsamości, przynależności do grupy, odróżniającym Kaszubów od mieszkańców innych rejonów Polski. Wpisany jest na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Narodowego.
