W minioną niedzielę, łąka w Połęczynie zamieniła się w tętniące życiem dożynkowe miasteczko, gdzie mieszkańcy gminy Somonino świętowali zakończenie tegorocznych żniw. Tegoroczne dożynki miały nie tylko tradycyjny charakter, ale również głęboki wymiar charytatywny, wspierając rodzinę z Połęczyna, która niedawno w wyniku pożaru straciła swój dom.
Dożynki w Połęczynie rozpoczęły się mszą świętą polową, którą celebrowali księża z okolicznych parafii. Podczas ceremonii dziękowano za obfite plony oraz modlono się o pomyślność dla rolników. Po mszy, tradycyjny ceremoniał dożynkowy poprowadzili tegoroczni starostowie – Wioletta Nakielska i Daniel Kalinowski, którzy przekazali wójtowi Marianowi Kryszewskiemu bochen chleba.
Bogaty program artystyczny
Na scenie przez cały dzień odbywały się występy lokalnych zespołów. Publiczność mogła podziwiać występy kapeli Szutenberg Band, zespołów Relax, Maks Band oraz Cristo Dance. Dzieci z zespołu „Mali Hopowianie” uświetniły uroczystości swoim występem, a dodatkową atrakcją był pokaz podkuwania konia, który przyciągnął zarówno młodszych, jak i starszych uczestników.
Nie zabrakło również tradycyjnych konkursów, takich jak konkurs na najpiękniejszy wieniec dożynkowy. Pierwsze miejsce zdobył wieniec gospodarzy dożynek, drugie miejsce przypadło wsi Egiertowo, a trzecie miejscowości Ostrzyce. W ramach konkursu „Piękna Wieś” nagrodzono najpiękniejsze zagrody w gminie, gdzie zwycięzcami zostali Aneta i Bartłomiej Rychert z Goręczyna.
Charytatywny wymiar dożynek
Tegoroczne dożynki miały także wyjątkowy charakter charytatywny. Społeczność Połęczyna zjednoczyła się, aby pomóc rodzinie, która niedawno straciła dom w pożarze. Na dożynkach zorganizowano specjalne stoisko, na którym można było nabyć różnorodne produkty ofiarowane przez mieszkańców. Dużym zainteresowaniem cieszyła się również licytacja podków, z której dochód, podobnie jak z innych zbiórek, został przekazany poszkodowanej rodzinie. Najwyższa kwota – 2 tys. zł – została uzyskana za artystycznie obrobioną podkowę, przygotowaną przez lokalnego kowala, Adama Hebla.
red.
