Patronem został Sługa Boży ks. Bernard Łosiński
Uroczystości z tym związane odbyły się 20 maja. Do tej chwili społeczność szkoły przygotowywała się od początku roku. Zdecydowała się ona na tego patrona, gdyż jest on dla lokalnej społeczności wzorem oddania sprawie, pracy i wartości.
Data uroczystości nie została wybrana przypadkowo. To dzień urodzin patrona. Przyszedł on na świat 20 maja 1865 r.
– Chcielibyśmy, aby uroczystość odbyła się w 150. rocznicę urodzin ks. B. Łosińskiego – mówiła na lutowej sesji Rady Gminy dyr. placówki Elżbieta Szczypior-Ros. To wtedy delegacja szkoły poprosiła radnych o podjęcie uchwały dotyczącej nadania szkole patrona. Według niej ks. B. Łosiński będzie dla społeczności szkolnej najlepszym przykładem wartości, pracy i oddania się sprawie.
Podniosła uroczystość
Gospodarzem wtorkowych uroczystości była dyrektor placówki. Powitała gości, wśród których byli przedstawiciele samorządu, urzędu gminy, radni, duchowni i szkólni. Odczytana została treść lutowej uchwały Rady Gminy, a następnie wójt dr Mirosław Kuczkowski przypomniał sylwetkę patrona. M. Kuczkowski jest autorem książki o nim, pt. „Proboszcz, jakiego nie znamy”. Mówi ona o Słudze Bożym – kapłanie oddanym ludziom i orędowniku wartości chrześcijańskich. Uroczyście odsłonięto portret patrona, namalowanego przez uczennicę PZS w Sierakowicach, Nikolę Stencel i tablicę z nazwą szkoły.
Błogosławieństwa udzielił i modlitwę poprowadził ks. kanonik Tadeusz Knut.
D. Tryzna
Życiorys ks. Bernarda Łosińskiego:
Ksiądz Bernard Antoni Łosiński urodził się 20 maja 1865 roku we Wielu na Kaszubach. Po ukończeniu gimnazjum w Chojnicach wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie, gdzie 15 marca 1891 roku przyjął święcenia kapłańskie. Od 1897 roku był proboszczem w Sierakowicach, gdzie zasłynął jako gorliwy duszpasterz, kaznodzieja i niestrudzony społecznik. Dzięki jego staraniom rozbudowano miejscowy kościół, założono bibliotekę, utworzono kółka rolnicze, spółdzielnie i towarzystwa wspierające rozwój kultury oraz świadomości narodowej. Założył m.in. Banki Ludowe w Sierakowicach w 1899 r, Kartuzach w 1908 r, Żukowie w 1910 r. oraz cegielnię w Puzdrowie w 1907 r. Czynnie angażował się w życie polityczne – trzykrotnie wybierany był posłem do pruskiego Landtagu, a po odzyskaniu niepodległości został posłem na Sejm II Rzeczypospolitej. W 1923 roku, za zasługi dla kraju, otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Po wybuchu II wojny światowej, mimo złego stanu zdrowia, został aresztowany przez gestapo. Został zamordowany 11 stycznia 1940 r.
